Jacques Piccard: 36.000 feet de Mariana Trog in
Jacques Ernest Jean Piccard werd geboren op 28 juli 1922 (1922-2008) in Brussel. Zijn vader Auguste was een bekende wetenschapper die Uranium 235, door hem ook wel Actinuran genoemd, ontdekt heeft.
In oktober 1927 was hij aanwezig op de vijfde Solvay internationale conferentie over elektronen en fotonen in Brussel. Op bovenstaande foto staat Auguste linksboven, Marie Curie zit in het midden en rechts vooraan zit Albert Einstein. Op de bijeenkomst werd gediscussieerd over de Quantum Theorie van Einstein.
Auguste raakte geïnteresseerd in de ballonvaart als een manier om kosmische straling in de bovenste atmosfeer te bestuderen. Met zijn experimenten heeft hij een deel van de Relativiteitstheorie van Einstein bewezen. In 1931 behaalde Auguste een recordhoogte van 50.000 feet in een ballon met de eerste drukcabine, hiermee werd hij de eerste persoon die de stratosfeer bereikte en weer veilig terugkwam.
Met de ervaringen die Auguste met de ballon had opgedaan begon hij een vaartuig te ontwikkelen dat zou kunnen afdalen in het water. De wetten van buoyancy (drijfvermogen) golden ook hiervoor dus er werd een systeem gemaakt waarbij een lichter dan water brandstof vrijgelaten werd uit een externe tank die zich vervolgens vulde met zeewater. Dit gaf voldoende negatieve buoyancy om af te dalen en voor het opstijgen werd het zeewater gedumpt.
Jacques Piccard begon in 1943 met het studeren van Economie aan de universiteit van Geneve maar hij onderbrak zijn studie om zich aan te melden bij het Franse Eerste leger. Na de oorlog begon hij zich steeds meer bezig te houden met de werkzaamheden van zijn vader. In 1948 werd een eerste werkbare versie van het vaartuig, genaamd bathyscape, gemaakt met geld van een Belgische wetenschappelijke stichting. Er werd met succes een onbemande afdaling gemaakt tot 4.600 feet maar het vaartuig raakte beschadigd bij terugkeer in woeste baren. In 1953 werd er een tweede versie gebouwd voor de Franse Marine. De stad Trieste (I) bestelde in 1954 een derde versie waarmee een recorddiepte werd bereikt van 10.335 feet bij het Italiaanse eiland Ponza in de Middellandse Zee.
In 1956 legde Jacques Piccard contact met de US Navy. Hij werd uitgenodigd om met het vaartuig, nu Trieste genaamd, naar San Diego te komen om samen te werken met wetenschappers die de biologische en akoestische eigenschappen van diepe ‘scattering’ (verstrooiing) lagen onderzochten. Het bleek dat dit gebieden waren waar de geluidsreflectie verschilde op verschillende dieptes en in wisselende licht condities. Twee jaar later kocht de Navy de Trieste en werd Piccard aangetrokken als consultant. De Navy zag ook de waarde van de Trieste om in te zetten bij duikbootongelukken en het redden van de bemanning. In de eerste 17 maanden maakte de Trieste 22 duiken waarbij drie diepterecords werden gebroken.
In de vroege ochtend van 23 januari 1960 stapten Jacques Piccard en Lt. Don Walsh, een duikboot officier, aan boord van de Trieste in de ruige zee bij Guam. Dit was het begin van een afdaling naar de op 36.000 feet diepte gelegen Challenger Deep kloof in de Mariana Trog.
De Trieste had geen apparatuur bij zich en het was ook niet de bedoeling om experimenten te doen. De missie was puur bedoeld om te bewijzen dat deze diepte bereikt kon worden. De afdaling verliep probleemloos totdat Piccard en Walsh op 30.000 feet diepte luid gekraak hoorden. De duik werd wel voortgezet en uiteindelijk landden ze op een diepte van 35.800 feet in een tabaksbruine prut. Walsh beschreef de ervaring als ‘being in a big bowl of milk’. Op de bodem zagen zij een platvis en een nieuwe garnalensoort. Marine biologen hebben later hun waarnemingen in twijfel getrokken omdat volgens hen geen vis een druk van 17.000 psi op deze diepte kon overleven. Nadat Piccard scheuren had gezien in de ruiten van de Trieste besloot hij na 20 minuten de terugreis aan te vangen en zonder problemen kwamen Piccard en Walsh weer aan de oppervlakte.
De missie trok wereldwijd de aandacht en Jacques Piccard heeft later het boek ‘Seven Miles Down’ geschreven in samenwerking met Robert Deitz, een bekende geoloog die mee had geholpen met de planning van de missie.
Afb.: Jacques Piccard en Lt. Don Walsh ontvingen van president Eisenhower een onderscheiding vanwege hun heldendaad in de Mariana Trog
Rolex had voor de afdaling in de Mariana Trog een speciaal horloge ontworpen, de Deep Sea Special, die aan de buitenkant van de Trieste bevestigd zat. Na terugkeer uit de Trog bleek dat de Rolex een druk van 17.000 psi zonder enig probleem doorstaan had.
Voor Rolex was dit het zoveelste bewijs dat haar horloges onder de meest extreme omstandigheden op de seconde gelijk bleven lopen en dat zij gedragen konden worden in alle uithoeken van de aarde.
Jaap Bakker
Geef een reactie